Gwizdawka parowozowa

Gwizdawka jest najczęściej stosowanym na parowozach urządzeniem do sygnalizacji dźwiękowej. Jej budowa - niezwykle prosta, ale jakże skuteczna, nie zmieniła się zbytnio na przestrzeni lat. Na niektórych parowozach zamontowano wprawdzie oprócz niej "trąby" pneumatyczne, a na Ty51 została zastąpiona przez wielotonową syrenę, jednak to właśnie jej dźwięk jest jednym z najbardziej charakterystycznych dla trakcji parowej.

Budowa gwizdawki parowej

Budowa gwizdawki i jej sposób działania przedstawiają się następująco:

  1. rura doprowadzająca parę
  2. rozszerzenie rury
  3. ruchomy grzybek
  4. gniazdo oporowe grzybka
  5. szczelina
  6. dzwon

Po naciśnięciu grzybka, para znajdująca się w rurze przepływa nad nim, a potem przez wąską szczelinę o pierścieniowym kształcie. Dzięki niewielkim rozmiarom tej szczeliny, uzyskuje się bardzo wysoką prędkość przepływu pary. Następnie para trafia na ostrą krawędź dzwonu. Wprawia go w ten sposób w wibracje, co powoduje znany wszystkim, bardzo donośny dźwięk. Wysokość i głośność tego dźwięku zależą od kształtu i rozmiarów dzwona.