Forum dyskusyjne

Szukam informacji , danych technicznych ,zdj , miejscu postoju ( o ile jeszcze sie zachowały) w/w parowozu.



Dziękuje i pozdrawiam

W Polsce nie zachował się żaden egzemplarz Od2

A jakieś dane techniczne , rys historyczny??

szukałem w atlasie parowozów Pawła Terczyńskiego ale nawet tej serii nie ma

Wyślij mi maila na , coś ci spróbuję podesłać.

Od2 (ex P4^2 KPEV) były to loki 2'Bn2v (czyli dwucylindrowce sprzężone na parę nasyconą, układ osi 2'B), budowane w latach 1898-1910.

Dalsze dane techniczne (za "Dampflokarchiv 1"):

prędkośc konstrukcyjna 90 km/h

średnice cylindrów: 460, 680 mm

-skok tłoków 680 mm

średnica kół: wiązane 1750 mm, toczne 1000 mm

ciśnienie kotłowe 12 at

pojemność kotła: wodna 4,13 m3, parowa 1,8 m3;

powierzchnia odparowująca lustra wody: 7,0 m. kw.

Masa kotła: bez wyposażenia 11.3 t, z wyposażeniem 14,4 t;

powierzchnia rusztu 2,31 m. kw.

Płomieniówki - 217 szt., długośc 3900 mm, średnica zewn./wewn. 49,5/44,5 mm;

powierzchnia ogrzewalna kotła: 115,5 m. kw. (w tym: skrzynia ogniowa 8,95 m2, płomieniówki 106,6 m2).

Rozstaw osi: -sama lokomotywa 7400 mm

-lokomotywa z tendrem 14715 mm

Długość lokomotywy z tendrem łącznie ze zderzakami: 17611 mm

Masa lokomotywy bez tendra: próżna 45,0 t, gotowa do służby 50,4 t.

Masa napędna 29,6 t (czyli współczynnik wykorzystania masy 58,7% - nie za ciekawy... ale wobec 43% loka S2/6 kolei bawarskich i tak świetny:).

Urządzenie rozruchowe: Zawór Dultza.

Najczęściej stosowany tender: pruski 2'2'T16 (16 m3 wody, 5 t węgla).

Normy obciążeń na KPEV:

-na torze poziomym - skład 280 t brutto przy 80 km/h

-na podjeździe 0,5% - 295 t brutto przy 50 km/h.

Pierwszy producent: Schwartzkopf, później takze Henschell, Linke-Hoffmann, Humboldt, Hanomag.

OIDP, łacznie z serią P4^1 (bliźniacze, dużo słabsze) wyprodukowano dla KPEV 2415 szt.; DRG w 1925 r. przejęły z tego ok. 430 szt. (nadając im serie BR 36^0);

Ponadto w latach 1903-1912 wyprodukowano 32 szt. P4^2 dla meklemburskiej Kolei Friedricha i Franza (Meklemburgische Friedrich-Franz Eisenbahn) i w 1907 r. Hanomag wyprodukował 5 szt. dla kolei oldenburskich (dostały indywidualne nazwy od nazw planet); po utworzeniu DRG, loki meklemburskie dostały nry 36 601 do 36 620 i od 36 651 do 36 662, a oldenburskie od 36 1251 do 36 1258 (w ost. przypadku "Dampflokarchiv" nie podaje, które nry pominięto)

ponad 400 loków po I. wojnie światowej Prusy musiały oddać jako reparacje wojenne, w tym 97 szt. na PKP.

Wg Piwowońskiego, 93 loki PKP przyjęło na stan jako Od2 (odpowiednio, bliźniacze jako serię Od1).

Loki pozostałe w Niemczech w 1930 r. były jeszcze dość liczne, ale żaden nie dojeździł do 1939 r.

Od2 jeszcze czynne na PKP zostały przejęte przez Ostbahn i dostały serię 36^4.

Po II. wojnie światowej oraz w 1956 r. nadano numery serii Od2 PKP w sumie dla 46 lokomotyw zwracanych przez DR (Terczyński), ale uruchomiono tylko kilkanaście (Piwowoński).

Ostatni Od2 na PKP został skreślony w 1958 r. (po II. wojnie nie pracował żaden Od1 -Terczyński).

W NRD serię 36^4 pocięto dość szybko po wojnie, z jednym ciekawym wyjątkiem:

Lokomotywa nr 36 457 (ex Od2-26 PKP, ex Danzig 238 KPEV, nr fabryczny 3066 Schwartzkopf, rok budowy 1902) stała się doświadczalną maszyną opalaną miałem, także z węgla brunatnego (system Wendlera), okazaną publiczności 1. maja 1951 r. Zamontowano na niej odchylacze dymu. Wykorzystano do niej przebudowany tender 4T30 (czyli bezwózkowy - ze sztywną ostoją) Floridsdorfa.

Miał podawano strumieniem gorącego powietrza na płytę zderzeniową.

Ta maszyna została skreślona z inwentarza DR w 1959 r.

"Dampflokarchiv" niec nie mówi o zachowaniu żadnej lokomotywy 36^4... ale to jeszcze nie jest dowód 100%.

Nie wiem, jak było na PKP; w realiach KPEV dość często były używane tendry trzyosiowe 3T16, z zapasem węgla 5 bądź 7 ton (i z takowymi są fotki loków P4^2 w Dampflokarchiv 1).

Jeszcze uzupełnię dane techniczne tej lokomotywy:

-kociól: Walczak złożony z trzech dzwon, odległość między ściananmi sitowymi 3900 mm; na drugim dzwonie był zbieralnik pary (bardzo duży!) z zaworem bezpieczeństwa; na trzecim dzwonie była czworokątna piasecznica; skrzynia ogniowa - miedziana, wąska (umieszczona między ostojnicami); zawory bezpieczeństwa systemu Ramsbottoma; dwa inzektory ssące.

OSTOJA - blachownicowa, nitowana, a w niektórych miejscach skręcana śrubami, z blachy grubości 25 mm (w lokach budowanych dla Oldenburga od 1909 r. były wzmocnione poprzecznice).

PODPARCIE czetropunktowe.

WÓZEK toczny -typu "hanowerskiego", z przesuwem bocznym do 35 mm na stronę.

OSIE WIĄZANE - obie łożyskowane bez przesuwu bocznego, pierwsza miała obrzeże podcięte o 5 mm. Silnikowa byla oś pierwsza.

RESORY osi wiąazanych umieszczone POD osiami, powiązane wahaczami (? - mogłem nieprawidłowo przetłumaczyć nazwę podzespołów łaczących te resory);

PANEWKI zarówno korbowodowe jak wiązarowe były nastawne.

URZĄDZENIE ROZRUCHOWE:

Dla serii DRG 36^0 do 36^4 (czyli maszyn pochodenia pruskiego)- zawór Dultza; dla maszyn pochodzenia oldenburskiego:

nry 36 1251 do 1255 - urządzenie Lindnera,

dla nr 36 1256 do 1258 - urządzenie Ranafiera.

Loki nr 36 1251 do 1256 miały osuszacz pary typu Ranafiera.

ROZRZĄD: Z zasady rozrząd Heusingera, suwaki płaskie zwykłe

(tylko loki nr 36 1256 do 1258 DRG miały zawory Lenza).

HAMULEC: W lokach pruskich stosowano hamulec pneumatyczny Knorra lub Westinghouse'a; w meklemburskich i oldenburskich - hamulec pneumatyczny Westinhouse'a; ponadto - przytoczę po niemiecku, bo nei rozumiem:

-w oldenburczykach wystepował 'Schleiferschnellbremse',a w meklemburczykach - 'Knorr-Schnellbremse'....

Może jakiś Forumowicz dobry w niemieckim słownictwie kolejowym wyjaśni...

I POPRAWKA DO POSTA POPRZEDNIEGO:

Na kolei oldenburskiej było OSIEM loków kompatybilnych z P4^2 KPEV, nosiły one nazwy: Mercur, Venus, Erde, mars, Jupiter, Saturn, Uranus, Neptun (co oznacza, że w póxneijszej serii 36^12 DRG WSZYSTKIE numery od 1251 do 1258 były wykorzystane).