Centralna odbiornica pary (głowica osprzętu) jest urządzeniem służącym do zasilania parą nasyconą najważniejszych urządzeń i przyrządów składającyh się na osprzęt parowozu. Umieszczona jest w budce maszynisty nad stojakiem kotła, chociaż niekiedy, zwłaszcza w niemieckich parowozach, umieszczana była po lewej stronie walczaka, mniej więcej w połowie jego długości. Składa się z kadłuba i wychodzących z niego przewodów parowych prowadzących do wszystkich zasilanych urządzeń. Każdy z tych przewodów jest zaopatrzony w oddzielny zawór o długim wrzecionie poprowadzonym ukośnie w dół (wzdłuż kotła jeśli była umieszczona na walczaku) celem ułatwienia obsługi. Łatwo to zauważyć będąc w budce dowolnego parowozu - są to pokrętła widoczne nad górną częścią stojaka kotła, z reguły umieszczone jedno przy drugim. Osobny zawór służył do odcinania dopływu pary z kotła do odbiornicy. Jego wrzeciono wystawało na zewnątrz budki, aby zabezpieczyć drużynę przed ewentualnym poparzeniem.
Niektóre parowozy posiadały również drugą odbiornicę pary, umieszczoną przy zbieralniku. Odbiornica ta dostarczała parę do urządzeń umieszczonych z przodu parowozu, np. do sprężarki. Wrzeciona zaworów tej odbiornicy były długie, sięgające aż do wnętrza budki.